The girl who shared her story with me - 25\11

***Η γυναίκα που μοιράστηκε την ιστορία της στο apopsis.website ήθελε να παραμείνει ανώνυμη***

«Με αγαπούσε πολύ, μου το έδειχνε κάθε στιγμή. Δεν χρειαζόταν να μιλήσω, άκουγε τις σκέψεις μου, τα θέλω μου. Αν υπήρχε το απόλυτο, τότε πίστευα ότι ήταν αυτός.

Μας άρεσε να ακούμε μουσική στο αυτοκίνητο, να μαγειρεύουμε, να βλέπουμε ταινίες και θέατρο, να μαθαίνουμε νέα πράγματα ο ένας στον άλλο, μας άρεσε να είμαστε μαζί.

Ένα βράδυ όλα άλλαξαν. Χρειάστηκε μόνο ένα λάθος μου για να γνωρίσω μια άλλη πλευρά του ανθρώπου που θεωρούσα τον απόλυτο έρωτα.

Δεν θα αναφέρω τι βίωσα, απλά θα πω ότι φοβήθηκα πολύ. Από το μυαλό μου πέρασαν όλες οι όμορφες στιγμές που είχαμε ζήσει με αυτόν τον άνθρωπο και ύστερα, όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, που εκείνη τη στιγμή όσο ανήμπορη ήμουν εγώ στο να αντιδράσω, τόσο ανήμποροι ήταν και αυτοί στο να με βοηθήσουν όντας μακριά μου. Συνειδητοποίησα ότι κανένας δεν ήξερε που ήμουν για να με ψάξει αν μου συνέβαινε κάτι. Θυμάμαι ότι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω τηλέφωνο τη μητέρα μου και να προσπαθήσω να της εξηγήσω που βρίσκομαι.

Τέλος καλό, όλα καλά. Το επόμενο πρωί ξύπνησα στο κρεβάτι μου, με λίγους μώλωπες στο σώμα και 2 ελαφρά χτυπήματα στο κεφάλι.

Το τραγελαφικό ήταν πως δεν μισούσα αυτόν τον άνθρωπο τόσο για αυτό που μου έκανε, όσο για το ότι μετά από αυτό το συμβάν θα ήταν αδύνατον να είμαι ξανά μαζί του.

Ζήτησε συγγνώμη και έκανε τα αδύνατα δυνατά για να είμαστε ξανά μαζί. Τότε σκεφτόμουν πως όλοι κάνουν λάθη, άλλοι απατούν, άλλοι λένε ψέμματα, άλλοι δεν σέβονται ή δεν εκτιμούν. Ένιωσα ότι χρειαζόταν βοήθεια. Γύρισα.

Χαζή σωστά;

Δεν άλλαξαν πολλά. Σίγουρα δεν βίωσα την ίδια κατάσταση αλλά παρεμφερή. Αντί για το σώμα μου, την πλήρωσε το κινητό μου, τη μια έσπασε πάνω σε ένα τοίχο και την άλλη έφυγε από ένα μπαλκόνι.

Να πούμε ότι εκτός από την σωματική βία, υπάρχει και η λεκτική βία, η ψυχολογική βία. Ξαφνικά δεν ήταν σωστό να βγαίνω με φίλες μου βράδυ αν δεν παρευρισκόταν και εκείνος. Διακοπές και σε clubs με την παρέα μου θα πήγαινα μόνο επειδή ήθελα να ψαχτώ, οι σωστές κοπέλες άλλωστε δεν πάνε σε clubs, ούτε στη Μύκονο και γενικότερα ταξίδι με τις φίλες τους, αν έχουν αγόρι.

Κάπως έτσι έχασα τον εαυτό μου και κάπως έτσι έβαλα ένα τέλος, όταν ένιωσα πραγματικά έτοιμη να το βάλω.

Ποτέ δεν παραδέχτηκε τα σφάλματα του. Για εκείνον εγώ έφταιγα, εγώ τον έφερνα στο σημείο να αντιδράσει έτσι. Δεν καταλάβαινε ότι δεν πρέπει να αντιδράει με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω φοβόταν να αποδεχτεί τον εαυτό του.

Μη με κρίνεις αλλά και να με κρίνεις δεν με ενδιαφέρει. Έχεις δει την ταινία «Η πεντάμορφη και το τέρας»; Ήταν τέρας αλλά επέλεγα να βλέπω και την όμορφη πλευρά του γιατί η αλήθεια είναι ότι έκρυβε μια όμορφη πλευρά. Έχω ένα κακό, προσπαθώ να βλέπω την καλή πλευρά σε όλους, για να πω τέλος σημαίνει ότι δεν έχει μείνει τίποτα. Αλλά μέχρι να το πω, θα κάνω τα αδύνατα δυνατά.

Ναι λοιπόν, δεν είχε μείνει τίποτα. Δεν αγαπούσε εμένα, αγαπούσε αυτό που ήθελε αυτός να είμαι.

Αν μπορώ να πω κάτι σε ένα κορίτσι που το βιώνει, είναι πως η ψυχική και η σωματική του υγεία είναι πάνω από όλα, ο πραγματικός του εαυτός είναι πάνω από όλα. Αν νιώθεις ότι δεν θες να το κάνεις για εσένα (γιατί ξέρω πως είναι να βαλτώνεις), τότε σκέψου ότι υπάρχουν οι άνθρωποι σου, οι οποίοι σε αγαπάνε για αυτό που είσαι και σε έχουν ανάγκη.

Και αν μπορώ να πω κάτι σε ένα κορίτσι που το βίωσε και το ξεπέρασε, είναι πως είμαστε οι πιο δυνατές γυναίκες όλου του κόσμου!»

***Η γυναίκα που μοιράστηκε την ιστορία της στο apopsis.website ήθελε να παραμείνει ανώνυμη***

ΑπάντησηΠροώθηση