A world for all

mertikacharis22
Nov 23, 2021
2 min read

Updated: Dec 3, 2021

Πως είναι άραγε να ζεις σε ένα κόσμο που ενώ είσαι ισάξιος με τους υπόλοιπους, αντιμετωπίζεσαι ως κατώτερος και πολλές φορές αναγκάζεσαι να απέχεις από την κοινωνία;

Αρχικά, τι είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός; «Κοινωνικός αποκλεισµός, ορίζεται η ιδιόµορφη διεργασία περιθωριοποίησης κοινωνικών οµάδων και ατόµων, που συµβαίνει επειδή καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής η πρόσβασή τους στα κοινωνικά και δηµόσια

αγαθά»

Ζούμε στο 2021 και είναι πολύ κρίμα να συνειδητοποιεί κανείς ότι τα ΑΜΕΑ δεν έχουν καταφέρει ακόμα να ενταχθούν σωστά στην κοινωνία, όχι από δίκη τους επιλογή αλλά επειδή η κοινωνία δεν θέλει να κατανοήσει, να αγκαλιάσει, να σεβαστεί και να ενσωματώσει τη διαφορετικότητα τους. Υπάρχει ανάγκη να δημιουργηθεί μια κοινωνία η οποία δεν θα απορρίπτει το διαφορετικό, θα το αποδέχεται και θα το ονομάζει ως «διαφορετικό» με στόχο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ένταξης του.

Τα ΑΜΕΑ απορρίπτονται επανειλημμένα από την κοινωνία. Σοβαρή περίπτωση αποκλεισμού παρατηρείται στον τομέα της απασχόλησης, αφού φαίνεται η αναπηρία να συσχετίζεται άμεσα με την φτώχεια. Έρευνες δείχνουν ότι η κοινωνική ενσωμάτωση ενός ατόμου εξαρτάται άμεσα από την πρόσβαση του στην αγορά εργασίας. Ουσιαστικά το στοιχείο που καθιστά τα άτομα με αναπηρία διαφορετικά είναι η αδυναμία τους ή και πολλές φορές η παρεμπόδιση τους να δείξουν τις εργασιακές τους δυνατότητες, ώστε να πάρουν μέρος στην παραγωγική δραστηριότητα και να φροντίσουν αυτόνομα τους εαυτούς τους. Αποκλεισμός φαίνεται να υπάρχει και από το κοινωνικό περιβάλλον, που λόγω προκαταλήψεων ή έλλειψης υποδομών δεν δίνει ευκαιρίες συμμετοχής σε κοινωνικές δραστηριότητες.

Σκέψου παραδείγματος χάριν ένα Σάββατο σου. Θα ξυπνήσεις, θα πας τη βόλτα σου να πιεις έναν καφέ, θα δειπνήσεις με φίλους, θα πιεις ποτό και θα χορέψεις σε ένα αγαπημένο σου μαγαζί. Πόσο εύκολο ακούγεται, πόσο συνηθισμένο; Φαντάσου ότι για πολλούς αυτές οι συνηθισμένες για εσένα δραστηριότητες αποτελούν ένα μακρινό όνειρο…

«Τι θα ‘θελα;

Θα ‘θελα να µπορώ να βγαίνω από το σπίτι µου εύκολα. Να µπαίνω µε το αµαξίδιο

στο λεωφορείο και να πηγαίνω στο σχολείο, στη δουλειά µου ή για διασκέδαση.

Τι ωραία θα ήταν, να µπορώ να διασχίσω µια λεωφόρο, ν’ ανεβοκατεβώ στις

διαβάσεις και να περπατήσω στο πεζοδρόµιο.

Θα µ’ άρεσε, µε τη βοήθεια του σκύλου οδηγού και το λευκό µου µπαστούνι, να πάω

κάπου για φαγητό.

Να µπορώ να καταλάβω µια συζήτηση ή µια ταινία γιατί έχει διερµηνεία κωφών.

Θα µ’ άρεσε να µε δεχόταν η γειτονιά, εµένα που µένω σε ξενώνα της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. και

προσπαθώ να σπουδάσω ή να δουλέψω.

Εγώ, που έχω κάποιο σωµατικό, ψυχικό ή πνευµατικό έλλειµµα, δυσκολεύοµαι να

επιβιώσω στην Ελλάδα.